Nefretini dolama
gövdeme
canım çekiliyor
damarlarımdan
umursamaz
sakin durduğuma
kanma
yangın sonrası
yeşerir
meşe ağaçlarının
kararan dalları
özsuyu olmasa
ayakta kalmaz
yıkılır meltemle
bile
yılgınlığını
aşılama
meyve vermez kiraz
olsa bile
baharlaşırdı
narlaşan
dudaklarıma dokunursa eğer
çiğ yağmaz
buzlanan
sabahlarda
fırtınalı
gecelerin aleviyle yansa bile
suskunluğuma sarıl
ve
uyut beni
sessizlik
duvarları yıkılırsa
kalırsın altında
terkedilmiş
şehirlerin
surlarına göm beni
anılar da göçerse
temelleri sel alır
götürür
düşsüz sokakların
kuytularına
terket beni
yalnızlığımla
çoğalırım
tükenirim sanma
yokluğuma
alışırsın
bunu unutma
başını alıp giden
nehirlerin isyan
yüklü taşıyım
yuvarlanışım
dalga dalga
çözülüşüm
ufalanışım
kum çölüne dönüşüm
ayakta dimdik
sönüşüm
kızıl güllere
hayran oluşum
sevdanla
yanışımdandır
söndürme beni
bakışlarınla ört
gözlerimi
Volkan Kemal
