Değeri ölçülmez bir şeydir özsaygı.
Yalın olmak, onu pençesine alan, hiç durmadan ona bir aynada kendi yüzünü ve sözlerini gösteren o korkunç benmerkezcilik olmaksızın, ne hissettiğini yalınlıkla söyleyebilmek, işte bu, neredeyse bütün öteki yeteneklere bedeldir; çünkü insanı mutlu eder.
İnsanın güvenebileceği hiçbir şey yoktur.
İnsana acayip şeyler oluyor. Rahatın yerinde yaşayıp gidiyorsun, bir şeyin ardından başka bir şey geliyor; her şey hoş ve kolayca akıp gidiyor; hepsini bildiğini düşünüyorsun ve birdenbire nerede olduğunu hiç mi hiç bilmiyorsun; her şey eskisinden farklı görünüyor.
Gerçeklik, sesini duyurabilmek için mantıkla dile getirilmelidir.
Gerçeği nasıl görebildiğimiz, bu dünyada bizim büyük fırsatımızdır.
Sıradan bir kadın yalnızca iki yaratığı umursar: çocuğunu ve köpeğini; erkeklerdeyse bu sayının iki olduğuna bile inanmıyorum.
20 kişi -hayır, hevesli olurlarsa 10 da yeterdi- bir şeyleri konuşmak yerine yapmaya başlarsa, var olan hemen her kötülüğü ortadan kaldırabilir.
Çocuklar adaletsizliği asla unutmazlar. Yetişkin insanların umursadığı yığınla şeyi affederler; ama o günah, bağışlanamaz günahtır.
Keşke insanlar düşündükleri şeyleri dosdoğru söyleselerdi, ne çok can sıkıntısından kurtulurlardı!
İlk elden edinilen hiçbir şeyi bilemezsiniz. Hepsi sizin için önceden hazırlanmıştır. Onlar için para biriktirdikten sonra bir şeyleri almanın hazzını asla bilemezsiniz ya da bir kitabı ilk kez okumanın ya da keşifler yapmanın.
En iyi yaşam, aşıkken söylediklerimiz üzerine kurulur. Bu saçma değildir. Bu gerçektir; bu, tek gerçektir.
Bir şeyleri bütünüyle bilmeye kalkışarak insan bir sürü şeyi kaçırıyor.
Hep dinin böcek koleksiyonu yapmaya benzediğini düşünmüşümdür. Biri kara böceklere tutkundur, öteki değildir. Bu konuda münakaşa etmenin yararı yok.
