Zafiri

Kendi gözlerinle baktığın sürece

göremezsin karşındaki gözlerin baktığı yeri
yersiz

kendi nefsinle vaazladıkça

duyamazsın karşındakinin sessizliğini
densiz

kendi parmaklarınla dokundukça

dokunamazsın en ince yerine

hanım ellerinin
belsiz

kendi düşünce yol aldıkca

başkalarının rüyasına giremez

kabuslaşırsın
kubur

kendi düşüncene taptıkca

başka tapınakları yıkarsın
yıkıntı

kendi başına kalakalırsın
kalıntı

dedi karakedi

başkalarına takılırsan
takıntılı kalırsın
taklavat

kaldı

kendi başına
başbaşa 
gavvat

kendinle barışmadıkça

savaş ağalarına kurban olur

kendinle savaşmadıkça

barış kavgasına yenik düşersin
düşük

kendini sorgulamadıkça

başkalarını yargılarsın
kargı

kendini sevmedikce

düşmanlar yaratırsın 
düş

kendine sabretmedikçe

karşındakini taşlarsın
taş-ak

kendini yenmedikce

yenilgilere doyamazsın

 yenik düşersin

 yıkılır gidersin

yıkıldı kaldı

duvarlar gibi
davar

kendini tanımadıkça

başkasına taparsın

kendini hiçten yaratmadıkca

yaratıcı ararsın

yarım yamalak

tastamam

tas

kendin için yaşamadıkca

başkaları için ölürsün

adsız mezarlara

gömülürsün

dal taşak

 taş

dedi karakedi

ve yürüdü

korkularının üzerine üzerine

kızgın damda seke sek
adsız meyhanelerde teke tek
sek
çiğere saplanmış tırnağını yalayarak

adımlarını tanıyarak

adımlarını

adı gibi

zifiri

zafiri

Volkan Kemal