Dün,
karşısında divan
durduğum ceviz
kokusuna
doyamadığım ıhlamur
gölgesine uzanmağa
sakındığım iğde
kozalarıyla küpe
yaptığım çınar
yağı ile
kavrulduğum zeytin
tadıyla
savrulduğum incir
sazıma yürek
yaptığım
dut ağacımdın
şeftalimdin
kayısımdın
kirazımdın!
poyrazlara
dayanamadan kırıldın
şimşeklerle yanıp
yıkıldın
kestiler seni
hızarcıbaşılar
sırtıma yüklediler
gövdeni
taşıdım seni
günahlarıma sarılıp
tepelerin en
yücesine sevgiye
beni
sende çarmıha
gerdiler
anlım anlına
beynim beynine
gözüm gözüne
dudakladım
dudaklarına
dilim diline
göğsüm göğüslerine
karnım karnına
bacaklarım
bacaklarına
ayaklarım
ayaklarına
çivilediler!
ellerimiz anlımız
ayaklarımız kanıyor
aramızdan ter
sızmıyor!
Uçtun rüzgara açıp yelken
tüm hücrelerime
dağıldın
kemik dokumda
döllendin
kanıma karıştın
benimle yaşadın
sevgiyle
beslenerek
şimdi
ölüyorum
diriliyorsun
bağrımda
yaşıyorsun dört mevsim
bir kış sabahı
buzullara kök
salıp
kardelenleşiyorum
kardelenleşiyoruz
kardelenleş
kardelen
kardel
kar
del
gel
Volkan Kemal
