Yokluğun hançer olur sırtımda gezinir
gözlerin ufkumda yittiği anlar
varlığın dudaklarımda ezilir
sessiz yittiğin demler
yudumsuz
dağılır sofram lokmam dizilir
boğazımı yırtar geçer susmalar
ayaklarım dolanır kördüğüm olurum
darına çekilirim yolların
adımsız
kışıma bahar eklenir
menekşelenmiş gülüşün esince
renklerin tuvalinde dirilir
rakseden kardelenler
yalın bir düşe feda eder kendini
zamansız
sıkıntı basar içimi
bulutsuz yağmurlar ekilir toprağıma
filizlenmez sabahlar
moraran gecelerin ardından
çekilir kabuğuna gölgeler
dermansız
ağıtlar yakılır ölümsüz yüzlerin ardından
gözyaşına banılmış bir dudak yanar
kanar kabuk bağlamış sancılar
pınarlaşmayan damarlarda
çürümüş bir nefes donar
kansız
yalıtır beni nasırlaşan yüreğim
sevdanın en karasından
yanıltır beni bakışlarım
gözlerin en deryasından
dokunsan dökülürüm
hazallaşır ellerim
solusan dirilirim
İsa laşır
dillenirim
hecesiz...
Volkan Kemal
YARIMLIK lardan
