Mermerden

Bir kadın sevdim mermerden

Bakışları mozaik

Saçları gül kurusu

Bir kadın sevdim

Gözleri konuşur kuş dili

Topukları mercan adası

Granit bir adaya oturtulmus gibi kaidesi

Tapınağa benzer çevresi

Tüm gece gezindim gözlerim dalarak

Kıyılarını taradım

Döndüm etrafinda derviş misali

Yüzüm sürdüm Afrodite tapınırcasına

Dil döktüm pınarlar gibi

Uzatmadı bile bana küçük parmağını

Sanki dünyamı yaratan elleri

kırılmıştı dirseklerinden aşağı

Dokunmadı yanan nefesime..

Dedim ya

Mermerdi sevdiğim kadın

Mikelanjeloyu kıskandım yazık !

Düştü elimdeki çekicim

kırıldı keskim, kristalleşti sesim..

Usta bir heykeltraş olamadım hiç bir zaman

Granit mermer lüle oyamadım

Dökemedim tunçu demiri çeliği

Eritip yüreğimdeki potada kalıplaştıramadım cehennemi cennette..

Yüzemedim açık denizlerde, çizili rotada

Pusulasız dolaştım dünyamı özgür rüzgarlarla

Dalgalara karşı kürek çekmedim

Umuda yelken açtım ancak, sevda adasına kavusmak için..

Dedim ya mermerdendi kadınım

Şimdi, belki o güllerle bezenmis bir bahçeyi süsler

Kelebekler çiftleşir yanağında

Çalıkuşları yuva yapar dudağına

Saçlarına kanaryalar konar

Sarmaşıklar dolanır bacaklarını

Kertenkeleler sevişir göbeğinde

Ayva sarısı şeftali kokularıyla öpüştüğünde,

yosundan bir hırka giyer omuzlarına...

Yağmur damlaları süzülür en gizemli çizgilerinden aşağı..

Aniden tüyleri diken diken olur

Mermer çatlar ve her yarıktan yeni bir umut filizlerinir..

Gökkuşağındaki renklere gizlenir..

Volkan Kemal