Akşam doğum sancılarına bürünmüş
bir kadın yüzüne gizlenmiş
Kasıklarındaki sancıları saklayarak
yürüyordu
gökyüzünün bittiği yere
Akşam peşine aç yavrularını toplamış
anaç bir kurt gibi uluyordu
Kırçal bir renk havuzuna bulanmış
geceye varılan yerde
Akşamı zor yapanlar
taze bir ekmek kokusuna koşuyordu
sırtları sökülmüş varoşlara
Akşam azıyordu
hastaların iniltilerine karışan
yağmur damlalarında
Akşam huzuru isyanda arıyordu
boyuneğmiş sokaklarda
Volkan Kemal
