Abartma dedim ben sana
ne şahım
ne de sultan-ı yegah
pılım pırtım
kırık
tırnaklarım
Dağbaşı mahallesi
zeytuni sokakta doğmuş
bir afet-i devranın apışarasında büyümüş
bıçkın bir delikanlı olmadan
namluya sürülmüşüm
Sürgün!
tinerlenmişim onbirine basmadan
dumanlanmışım onikisinde
adım karabelaya çıkmış
martlamışım onüçünde
miyavlamışım karı kısrak
yandan kesmiş
yöne yapıştırmışım..
Abartma dedim ben sana
sana uymaz adımlarım
miyavlamalarım
vebalı sokakların
karakedisiyim ben
serseri farelere hayran
barbut atar
amuda kalkarım
kumruyla yatar
şaşı bakarım ufka
Şahmeran...
cüzzamlılar dolaşır gece sokakta
etleri lime lime
gözleri avuçlarında
ağır ağır sökerler kaldırımları
fırlatmadan bekçi bekire
darbuka çalar
göbek atar
çamura yatarım tastamam
tambur şevket bile tanımaz beni
kir pas içinde yuvarlanırım
kuyruğumda
mahalleli piçlerin teneke dümbeleği..
Abartma dedim ben sana
dolama diline marpuçumu
sallama akça kuyruğunu
ensene biner
pençe atarım
Zorlama
sorgulama dedim ben sana
on yalana yüz mekik atar
haine çıkar adım
kalpazana
ihanetin alasına
kehanetin asına
madik atarım..
Heyt vre!
anasına avradına
akça pakça donuna
taşına toprağına
tek salkımlık bağına
kanlı şanlı bayrağına
mayınlı hududuna
apoletli hayduduna
camisine havrasına
nalına mıhına
havasına tavrasına
atına kısrağına
topuna
tekerine
merasimlik atına
döv-letli saltanatına
damgamı basarım
parasına puluna
tastamam...
Kabartma dedim ben sana
kara çalı tüylerimi
ütüsüz yelkenimi
istimsiz şimendiferimi
pusulamı çapamı
çapağımı
el aman!
Abartma
kabartma
şımartma dedim ben sana
dolama diline bal peteğini
açma bacağını
savurma eteğini
miyavlama ulu orta
nazende sokakta
indirirler donunu
atarlar jileti
basarlar illeti
halin yaman
el aman...
Abarttı
Kabarttı
Şımarttı
pantere döndü karakedi
isyan etti
kurulu düzene
düzülenden yana hırka giyindi
varoşlarda hora tepindi
birlik dirlik deye gerindi
çıktı meydane
aldılar boyunun ölçüsünü
elleri tetikte titremeyenler
ölümü sanat bilenler
sardılar dörtbir yanını
dan dan dan!
uyandı gökyüzü
bir gece vakti
arnavut kaldırımlarına serildi
bir gece vakti
Upuzun.....
upuzun
gölgesine yenildi tek tırmık atmadan
gölünde boğuldu umut damlalarının
damlar çatılar çöktü ağırlığından
ağıtların
bir gece vakti kapkara
kar yağınca
kardelenler üstüne..
Volkan Kemal
Yarımlıklardan arta kalan
