Fedayi

fedakarlık

ve ihanet

aynı kasıktan türedi

kendince kendi başınalığa

hain denildi

fedakarlık yapmayı öğrettiler fedayiye

göbeği kesilmeden

          dişlediler

düğümlediler

tuzlayıp

salıverdiler

dünya evine

anaya babaya kardeşe

dayıya amcaya teyzeye

bakkal memişe

borçlu doğdu

fedayi

bekçi bekire

çavuş halile

saygı duydu fedayi

          vatanına

          toprağına taşına

          ela gözüne kalem kaşına

          bayrağının alına

          katırın nalına

          postalın mıhına

          putuna anıtına

          selam durdu

          durduruldu

dupduru

kahraman

cephe cephe

efece

efelendi!

fedayi büyüdükce

fedakarlık çoğaldı

sırtındaki kambura

elindeki tambura

imam nalbura

tesbihlenip bağlandı

yüreği dağlandı

boyun eydi

eğdirildi

sürüldü mermi gibi

her tetiğe

yitik!

töremiz böyle dediler

          kültürümüz şöyle dediler

          düsturumuz

yasamız asamız

apoletli takkeli

tasamız budur dediler

          fedakarın

          ayak ve elini çapraz bağlayıp

          tanrılara

kurban ettiler

şehadetle...

         

geriye ihanete düşmüş

          hain kaldı

          başına buyruk

vede savruk

isyan etti

nisyanla malul

her musibet yalana

ihanet

yarasına tuz bastı

          muhtaç olmadı hekime

          kendi göbeğini kesti

          döndü karakediye

          savundu hakkını

          eğilmedi hakime

          sevdalandı kendi nefsine

          kendi kandiliyle aydınlandı

          yağıyla kavruldu

          yağdanlık olmadı

          derisine sığındı

          yalakalaşmadı

          hallaç pamuğu gibi atılıp

          mansurlaştı...

Volkan Kemal